Περιγραφή

Τα κου­κιά είναι ένα αρχαίο όσπριο, που καλ­λιερ­γεί­ται από τον άνθρωπο από το 6000 π.Χ. Πολύ δημο­φι­λές στους Έλλη­νες από τα αρχαία χρό­νια.
Η κου­κιά (Vicia faba) είναι ένα ετή­σιο θαμνώ­δες φυτό με ευθυ­τε­νείς βλα­στούς που σε ορι­σμέ­νες ποι­κι­λίες φτά­νουν σε ύψος τα 180 εκα­το­στά. Τα άνθη της είναι λευκά-ροζέ ή λευκά-μωβ, φέρουν μια χαρα­κτη­ρι­στική μαύρη κηλίδα σε κάθε πέταλο και εμφα­νί­ζο­νται σε τσα­μπιά τρεις περί­που μήνες μετά τη φύτευση. Από αυτά τα άνθη ανα­πτύσ­σο­νται ανοι­χτο­πρά­σι­νους λοβούς που περιέ­χουν 6–10 πλα­τιούς καρ­πούς με ακα­νό­νι­στο οβάλ σχήμα – τα κουκιά.
Τα κου­κιά μαγει­ρεύ­ο­νται είτε χλωρά είτε ξερά. Αν θέλουμε να τα κατα­να­λώ­σουμε χλωρά, τα μαζεύ­ουμε 10 μέρες μετά το δέσιμο του καρ­πού – περί­που 85 μέρες μετά τη φύτευση. Αν οι λοβοί έχουν αρχί­σει να κιτρι­νί­ζουν, τότε αφή­νουμε τα κου­κιά να ωρι­μά­σουν για να τα μαζέ­ψουμε όταν οι λοβοί αρχί­σουν να ζαρώ­νουν. Συνή­θως όμως οι καρ­ποί αφαι­ρού­νται και χρη­σι­μο­ποιού­νται μόνο αυτοί στο μαγείρεμα.
Τα κου­κιά ήταν πολύ σημα­ντικά για τους Έλλη­νες. Ο ίδιος ο Όμη­ρος τα ανα­φέ­ρει στα έπη του, ενώ συνε­χί­ζουμε να τα βρί­σκουμε σε αρχαιο­λο­γι­κές ανα­σκα­φές, καθώς τα ξερά κου­κιά αντέ­χουν πολύ στον χρόνο. Οι αρχαίοι Έλλη­νες τα μαγεί­ρευαν με διά­φο­ρους τρό­πους και τα σερ­βί­ρι­ζαν με ξύδι ή τα έκα­ναν πουρέ. Ανα­μειγ­μένα με ελαιό­λαδο και με τη συνο­δεία μιας φέτας ψωμιού προ­σέ­φε­ραν στους αρχαί­ους μια θαυ­μά­σια πηγή θρε­πτι­κών συστατικών.Τα ξερά κου­κιά τρώ­γο­νταν και σαν σνακ μαζί με κρεμ­μύ­δια, σκόρδα και ρεβί­θια
Η θρε­πτική αξία των κου­κιών είναι μεγάλη. Κάθε καρ­πός περιέ­χει νερό 72%, πρω­τε­ΐ­νες 8%, υδα­τάν­θρα­κες 20%, φυτι­κές ίνες 5%, φυτικά έλαια 1%. Είναι επί­σης πλού­σια σε φολικό οξύ (104 mg ανά 100 γραμμ.), φωσφόρο, μαγ­γά­νιο, μαγνή­σιο, χαλκό, κάλιο, νάτριο, σίδηρο. Περιέ­χει επί­σης τα λιπαρά οξέα ω6 (152 mg ανά 100 γραμμ.) και ω3 (12.0 mg ανά 100 γραμμ.)

Ελληνικό προϊόν από Πλατανάκια Ευβοίας